- деҳ
- I[ده]асоси замони ҳозира аз додан; бидеҳII[ده]қишлоқ, қаря, русто; деҳи боло, деҳи поин, шӯрои деҳ; аҳли деҳ деҳанишинон, аҳолии деҳа, деҳотиён; деҳ куҷову дарахтон куҷо (зарб.) дар мавриди берабт ва бемуносибат будани чизи гуфташуда истеъмол мешавад
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.